Van Ballarat naar Tasmanie

Dag 40: zondag 27 september, Ballarat

Strak blauw vanochtend. Wat een mooie dag om jarig te zijn! En weer zijn we in het buitenland, op reis. Ik herinner me nog vrij veel van die momenten. Zo zaten we vorig jaar in Swakopmund, Namibië, vierden we het twee jaar geleden in een Japans restaurant in Rome, Italië, een keer in een sportcafé in Nashville, VS, mijn 40e in Vaxjo, Zweden, mijn 34e aan de noordzijde van de Grand Canyon, VS, ooit in Souvalla, op het Griekse eiland Aegina en jaren geleden in the Great Karoo, Zuid-Afrika. En bij al die momenten/locaties heb ik herinneringen. Da's wel heel waardevol.
En vandaag hier in Ballarat, aan de andere kant van de wereld. Wauw!

We zijn toch nieuwsgierig naar het openluchtmuseum Sovereign Hill en dus op naar het park. Het lijkt aanzienlijk minder druk dan gisteren. Als de deuren opengaan, gaan vrijwel alle mensen met kids naar het riviertje (kunstmatig) om maar als eerste goud te gaan zoeken. De goudkoorts is opnieuw toegeslagen! Echt, overal kids en ouders die fanatiek met schop en goudpan in de weer zijn. Heel komisch om te zien en wij denken terug aan die keer dat wij zelf in de Klondike in Alaska in een rivier (een natuurlijke) zelf goud hebben gezocht en Jos daadwerkelijk een paar flinters van het kostbare edelmetaal heeft gevonden.

Het museum blijkt echt super te zijn. Het stelt Ballarat voor zoals het er uitzag ten tijden van de goudkoorts (1850 ongeveer), met alles erop en eraan. De plek waar goud werd gevonden in de rivier, maar ook in echte mijn, tentenkampen van de goudzoekers, China town (veel Chinezen kwamen hun geluk en fortuin hier zoeken - het zat er toen blijkbaar al in...), woningen voor de welgestelden, winkels, schooltjes, koetsen en allerlei ambachten. En alles heel volledig, natuurgetrouw, maar ook interactief en goed onderhouden. Echt interessant en hartstikke leuk. We hebben ons er de hele dag vermaakt.

Ter gelegenheid van mijn verjaardag eten we vanavond in een Japans restaurant dat we hebben ontdekt op loopafstand van de camping. Heerlijke afsluiting van een mooie dag.

Dag 41: maandag 28 september, Ballarat - Melbourne

Het is ongeveer100km naar de haven van Melbourne van waar vanavond de veerboot vertrekt naar het 430km zuidelijker gelegen eiland Tasmanie. We rijden Melbourne -de tweede grootste stad van Australië met 4,5 miljoen inwoners- in via de West Gate Bridge van waar af je een mooi uitzicht hebt op down town Melbourne. We hebben ruim de tijd genomen om bij de haven te komen, maar dat vinden we eigenlijk heel vlotjes. Slecht een keer verkeerd afgeslagen en zonder vloeken.
Omdat je naar Tasmanie geen verse producten mag meenemen, kookt Jos nog op de parkeerplaats voor de pier, zodat we nog van wat groente en vlees afkomen.

Om 16.30 uur gaat de slagboom open en rijden we de pier op. Dan begint de hele riedel: eerst inspectie op wapens, dan inspectie in de bus voor groente, fruit en zo. Helaas hebben we nog wat aardappels, uien, knoflook, tomaten en prei die niet mee mogen oversteken. Ze worden verbannen naar de kliko. Tja, jammer, maar het is niet anders. Dan op de pier aansluiten in een van de vijf rijen, en wachten maar. Lijkt de Efteling wel ... Om 18.30 uur draaien we de boot op. Kruip door, sluip door, langs rijen vrachtwagens, smalle en lage doorgangen, hele smalle afrit naar een dek lager en dan op een paar centimeter van onze voorganger parkeren. Check op het afsluiten van de gasfles, waterpomp en uitschakelen van het autoalarm. Zo, wegwezen hier. Heeft toch iets naars op zo'n volgestouwd dek onder de waterlijn.

Boven (lees dek 7 t/m 10) is super. Mooie panaromadeks buiten, allerlei vertier, restaurant, bars, lounges, bios en natuurlijk slaapvertrekken. Ons hutje ligt op dek 7 aan stuurboord. Klein -natuurlijk-, maar wel knus en netjes. Twee bedden, nachtkastje, kaptafeltje en een badkamertje met douche, toilet en wastafel. Én ... een room with a view. We hebben een buitenhut geboekt zodat we morgenvroeg vanuit bed toch alvast wat zien. Vlak voor vertrek hebben we nog een prachtig uitzicht over Melbourne terwijl de zon onder gaat.
We verkennen de boot, spelen Kolonisten van Catan in de 'bibliotheek' en gaan niet al te laat naar bed want morgenochtend worden we om 5.30 uur al gewekt. Rond die tijd komen we in Devonport in het noorden van Tasmanie aan. De oceaan is kalm. Laten we hopen dat dat zo blijft.

Dag 42: dinsdag 29 september, Devonport (Tasmanie) - Longford

Heerlijk geslapen en ja hoor, om 5.30 uur vaart de Spirit of Tasmania de haven van Devonport in. Toch leuk om dat vanuit de hut te zien. Om 6.30 uur gaan de eerste voetgangers en auto's van boord. Dat gaat aanzienlijk sneller dan erop. Om 6.45 uur rijden we met ons huisje het eiland op. Wauw, Tasmanie! Hier hebben we lang van gedroomd. Gaaf dat het zover ook echt is gekomen. Dromen waarmaken zo lang het kan, is ons motto!
Hier begint het derde deel van onze reis.

Devonport is een redelijke stad, maar ja, om 6.45 uur valt er natuurlijk niets te beleven en dus rijden we richting Launcheston, zo'n 100km landinwaarts waar we maar weer groente en fruit inslaan. Daarna rijden we door naar onze camping in Longford waar we een prachtig plekje aan een rivier hebben.
Het is zonnig en terwijl ik buiten het verslag schrijf, wordt er ineens een taartje onder mijn neus geschoven door Marc, Simon en Kyara, goede vrienden die 13 jaar geleden zijn geëmigreerd naar de oostkust van Australie.
Met hun trekken we een dag of 5 door Tasmanie en zaterdag vliegen zij weer naar huis. Wij blijven dan nog een dag of 5 om donderdag via Melbourne door te vliegen naar Fiji, maar dat zien we dan wel weer.
Gezellig bijgekletst, 's avonds een biertje gedronken in de kroeg en lekker gegeten in Launcheston. Ontzettend leuk om hen na lange tijd weer eens te zien en het is al snel als vanouds.