Down under

Dag 4: zaterdag 22 augustus, Dubai

Vandaag lekker geluierd en gezwommen. Rustig aan bij deze hitte. Rond 20.00 uur gaan we naar de Burj Khalifa, het hoogste gebouw ter wereld, waar 's avonds elk half uur in de enorme waterpartij voor het beroemde gebouw een waterfonteinshow plaatsvindt. Op prachtige muziek vindt een spetterende show van een paar minuten plaats. Het ziet zwart van de mensen. Echt, iedereen stroomt de Dubai Mall (natuurlijk de grootste mall ter wereld) uit om dit fenomeen te zien. Overdag zagen we hier veel toeristen, nu met name veel Arabieren. Met alle kids, soms met 1 vrouw, soms met meerdere. Overigens, dit enorme winkelcentrum heeft een bezoekersaantal van 100 miljoen per jaar!

Dag 5: zondag 23 augustus, Verenigde Arabisch Emiraten - Australië

Om 6.00 uur op om onze vlucht te halen van Dubai naar Perth. Een kleine 11 uur vliegen, grotendeels over water. Het is een rustige vlucht en het toestel zit amper half vol. Uiteindelijk komen we om 01.00 uur (24-8) aan in Australië.
We hebben 45 graden, bling-bling schoenen en handtassen, lambo' s en porsches, burka's en arabisch eten ingeruild voor 7 graden (in de nacht), floppies (Aussie teenslippers) en backpacks, mountain bikes, bermuda's en steaks. Welcome to Australia mate!

Dag 6: maandag 24 augustus, Perth - Broome

We vliegen van Perth naar Broome, een plaatsje 2000 km noordelijker van Perth aan de kust van de Indische oceaan.
Hier gaat het Australië deel van onze reis beginnen. Het is 31 graden met een windje van zee. Het vliegen zit er voorlopig op en we relaxen de rest van de dag bij het zwembad naast onze kamer.
Eten doen we voor het gemak in het hotel, maar dat is niet zo'n succes. Er is te weinig personeel en er worden steeds orders vergeten en door elkaar gehaald.

Dag 7: dinsdag 25 augustus, Broome

Broome blijkt een heel relaxed en mooi stadje te zijn. Met name bekend om zijn parels. Hier komen de top kweekparels vandaan - al meer dan 100 jaar. Het heeft een knus centrum met zelfs twee straten Chinatown (de vroegere parelduikers waren namelijk veelal Chinezen). Verder heeft Broome een van de beste stranden ter wereld: Cable beach. Een prachtig breed, wit en schoon kilometers lang strand omringd door azuurblauw water. Een topattractie, waar tot onze verbazing misschien hooguit 100 mensen zijn. De Aussies zijn echt bang voor de zon, lijkt het wel.
Met de hop on, hop off bus maken we een rondje door het hele stadje en stappen her en der uit.
Dikke pret in de bus. Onze zieke chauffeur wordt vervangen door een frisse, forse tante bij de busterminal. Voordat ze gaat zitten, en ons uitgebreid heeft uitgehoord over wat wij gaan doen, pakt ze een spuitbus en spuit als een bezetene het hele voorste deel van de bus rond. Als wij net proberen te zeggen dat ze wel heel royaal aan het spuiten is, roept ze heel vrolijk: 'He, who gives a shit, as long as the bugs are dead! en schattert het uit. En zo gaat het de hele rit. Ze praat met iedereen en kent alle locals die instappen. Gezellige boel hier.

Als we bij de lokale VVV zijn, besluiten we naar de iets verderop gelegen luchthaven te gaan. Morgen moeten we om 14.00 uur de huurauto ophalen, maar dat is te laat omdat we anders niet voor het donker op onze volgende bestemming - 400 km verderop - kunnen zijn. Dus willen vandaag regelen dat we de auto eerder kunnen ophalen. Als we aan een tanige dame op straat vragen of we met de bus bij de luchthaven kunnen komen, nodigt ze ons uit voor een lift. De bus komt er namelijk niet en het is echt véél te heet om te lopen. Aldus stappen we bij Jenny, 70+, kras en gerimpeld van het elke ochtend golf spelen, in de auto en staan we in 5 minuten bij het verhuurbedrijf. Jenny, wil zelfs wel blijven wachten, maar dat doen we haar niet aan. Je weet immers nooit of zoiets lang duurt.
Uiteindelijk krijgen we het voor elkaar om de auto morgen om 11.00 uur op te halen. Aha, 1:0 voor ons!

Dag 8: woensdag 26 augustus, Broome -Fitzroy Crossing

Pfff slecht geslapen. Onze Australische buren in het hotel besloten midden in de nacht een forse discussie met elkaar te voeren op het terras naast ons. Om 3.00 uur was ik het zo zat dat ik half naakt ons terras op ben gegaan om toch even over het tussenmuurtje te roepen dat er echt mensen zijn die willen slapen op dit tijdstip. Boem! "Sorry, sorry" kwam er terug en eindelijk stil.
Vanochtend liepen we de herriemaker tegen het lijf waarop hij tegen mij zei "Good that you told me to shut up last night. We are very sorry".
Ok, ok.

Om 11.00 uur staat onze Toyota Prado 4WD klaar en gaan we op weg. Let op: 396 km rechtdoor ... Echt waar, van de oceaan af recht naar het Oosten via the Great Northern Highway. Weliswaar nog verharde weg, maar wel al echt outback. Diep rood zand, allerlei types gombomen, enorm uitgestrekt landschap (het grootse en wijdse lijkt op dat van Namibië), road trains van soms wel 50m lengte en natuurlijk wallabies, hoewel.....platte.
Die laatste zijn op het verkeerde moment overgestoken.
Onderweg zien we ineens zwarte wolken in de bush omhoog kringelen. Oeps. Vlak daarbij vliegen wel 100 roofvogels in de lucht. Daar moet iets aan de hand zijn. Als we dichterbijkomen vliegt er van alles tegen onze auto. Het tikt aan alle kanten. Wat blijkt, door het vuur worden duizenden sprinkhanen verjaagd en die vliegen tegen onze auto aan. Die die onze Prado weten te ontwijken, worden gepakt door de roofvogels. Tja, life is hard in the outback.

In Fitzroy Crossing bewonen we een studio op palen aan de bijna droogliggende Fitzroy River. Op palen en op hoger gelegen land, want in de regentijd stroomt het hier vol met water -en krokodillen-. Daar staat dit deel van Australië, genaamd The Kimberley's, om bekend. Het is hier zó droog, dat als het regent alles wegspoelt. Er vormen zich duizenden kreekjes en rivieren waardoor het gebied ontoegankelijk wordt.
Overal is bedrijvigheid rond onze paalwoning: er vliegen krijsende parkieten rond en wallabies (jawel, levend!) springen overal in het rond. Heel komisch.