Naar de Okavango delta

Dag 24: van Nata naar Maun
Geen bijzondere route vandaag. Al westwaards en 300 km 'highway'. Geen wilde dieren. Wel veel ezels, geiten en runderen op en langs de kant van de weg. Maun is in grootte de derde stad van Botswana en heel levendig omdat het de gateway naar de Okavango delta. We komen aan bij Crocodile Camp, maar men verzekert ons direct dat dit een fantasienaam is... Er komen in of bij het kamp geen krokodillen voor. Fijn! Camp betekent hier zoveel als camping met wat huisjes voor de gasten die het wat luxer willen hebben zoals wij.
Om zeker te zijn van een fatsoenlijk huisje, hebben we een luxury chalet geboekt. Men begrijpt het niet zo goed. We krijgen chalet nr. 1 dat bij binnenkomst veel weg heeft van ons luxury kippenhok thuis. Er is een bed, twee schamele tafeltjes zonder verlichting naast het bed, een douche/toilet, deur de niet sluit en kapotten gordijnen. Als klap op de vuurpijl stinkt het ontzettend naar carbolineum... De balken zijn gisteren opnieuw geïmpregneerd! Dit wordt het dus niet en we willen iets anders.
We gaan terug naar de receptie en vragen om ons luxury chalet. Men begrijpt het niet, maar neemt ons wel mee naar chalet nr. 21. Dat is twee keer zo groot en heeft alles wat we willen. Prima!
De receptioniste begrijpt het nog steeds niet want nr. 1 en nr. 21 zijn immers allebei luxury chalets. Duuuuuuuh!! Stomme kip!
Als diner een braai voor alle gasten. Prima.

Dag 25: Crocodile Camp
We maken een dagtrip de Okavango delta in. Deze delta is immens groot. Zeker zo groot als heel Nederland. Doordat de rivieren in noord Namibië hun water afvoeren naar de Kalahari woestijn en het water verspreiden door de delta verdampt al het water in dit grote gebied; einde rivier. Met een speedboot scheuren we 40 min. de delta in naar een dorpje waar zo'n 40 kano's liggen. Mokoro's worden ze genoemd en het zijn gewoon uitgeholde boomstammen. Daarna gaan we mee het water op door de wetlands over het glasheldere water. Riet, papyrus, waterlelies en massa's watervogels waaronder veel visarenden.
Lunchen doen we aan land wat in de regentijd helemaal onder water loopt. We gaan op wandelsafari en staan al na een half uur plotseling oog in oog met twee grote mannetjes olifanten die duidelijk laten blijken dat we te dichtbij zijn. Voorzichtig achteruit dus en die jongens vooral niet kwaad maken. We maken een omtrekkende beweging en zorgen boven de wind te komen en gaan verder.
Bij terugkomst lunch onder een wilde vijgenboom. Plotseling horen we een soort sterk geruis en voelen de lucht verplaatsen. Vlak boven ons twee visarenden. Wauw.

Na een uurtje gaan we verder in de mokoro en het is erg heet in de kano. Eind van de middag weer met speedboot terug naar het kamp en naar de schaduw van de bar. Heerlijk. 's Avonds goed gegeten, maar helaas geen WiFi hier en dus geen verslag.