Victoria Falls

Dag 21: Victoria Falls

Gisterenavond zijn we bij ons hotel (Temple of doom) ook eten geweest, het restaurant wat naar ons idee het meest betrouwbaar bleek was een Italiaans.....foutje dus!
Meer een Italiaanse tent op Amerikaanse wijze, anderhalve man en een paardenkop en het eten was slecht; gauw vergeten en morgenavond dan toch maar in ons eigen hotel.
Na het ontbijt de weg afgewandeld naar de Falls en een wandeling van 5 minuten brengt ons naar de ingang; 30 dollar entree p.p. betalen en dat is best prijzig vinden wij. betalen in Zimbabwaans geld kan niet voor toeristen, de kassabonnen die je krijgt zijn in Amerikaanse dollars, maar voor het gemak kun je ook betalen in 4 verschillende valuta.....alles keurig op de kassabon afgedrukt. Het zij zo.
Meneer Mugabe heeft de pest aan westerlingen en met name aan Britten. Aan de grens hebben die de grootste problemen en worden ècht getreiterd en voor niets een poosje in de nor gestopt, oplopend tot 24 uur.
Nog een voorbeeld: Cola (0,33 ltr) kost 2 dollar, maar een tonic (0,20 ltr) kost 3 dollar. Favoriete drankje van de Engelsen is Gin-tonnic vandaar.
Onze Engelsen waar we gisteren de dag mee hebben doorgebracht zijn wijselijk niet naar Zimbabwe gereist, geen Victoria Falls voor hen dus en geef ze eens ongelijk.
We wandelen 200 mtr. en bereiken de Falls, het eerste deel heet devils-cattaract en giet meteen het meeste water van alle delen van de watervallen. Omdat het nog vroeg is kijken we in een prachtige regenboog en zien van afstand al de rest van de watervallen, alle met hun eigen naam.
We wandelen verder en ondanks de lage waterstand is het geheel enorm.
In de regentijd komt hier 10x zoveel water naar beneden en is de hele omgeving kletsnat van het opspattende water; nu valt dat wel mee.
We maken de ene na de andere prachtige foto en zien aan de overkant -de Zambiaanse oever- een stelletje waaghalzen onder leiding van een gids heel voorzichtig en in badkleding de rand van de watervallen beklimmen.
Levensgevaarlijk en alleen voor de kick, want van de watervallen en de diepte zien ze niks. Een uitglijdertje en je bent gezien.....idioten!
Na een paar uur houden we het voor gezien en gaan terug naar het hotel en brengen de snikhete dag door aan het zwembad, een prachtige ervaring rijker.
Vanaf ons balkon maakt Ingrid foto 's van apen in de tuin onder ons, maar vóór ze het weet zit er al een bij haar en wil de fotocamera hebben. Ingrid schiet naar binnen en zit met de balkondeuren tussen hen in door het glas met het beest te communiceren, de aap wil niet opgeven en wil de camera.
Ik gooi een aansteker tegen het raam en weg is ie.
's Avonds in ons hotelrestaurant gegeten, puur slecht en gauw vergeten.


Dag 22: van Victoria Falls naar Nata

We gaan verder, terug naar Botswana en de reis naar de grens verloopt perfect en zelfs de douaneformaliteiten verlopen soepel. Naast de controlepost i.v.m. Ebola gewoon wat stempels Zimbabwe uit, stempels Botswana in, veterinaire controle en na een uur zijn we weer in Kasane bij onze eigen auto.
De bewaker heeft hem zowaar gewassen (afgespoeld) we geven hem een fooi, tanken water en diesel, kopen bij de Spar wat eten voor onderweg en beginnen aan de eentonige reis van circa 3 uur. Éen lange rechte asfaltweg met dor, deels afgebrande savanne en één waterpoel met olifanten.
In Nata vinden we de lodge snel en gemakkelijk....prima stekkie.
Het zwembad is heerlijk en we maken er dankbaar gebruik van, vandaag is het weer tegen de 40 graden en erg drukkend.
In de nacht krijgen we een enorme onweersbui over ons heen, het stormt en giet, maar de volende dag is er niks van te merken.


Dag 23: Nata

Rustige dag en alleen vanmiddag staat een excursie op het programma.
Lekker lui aan de pool en Ingrid schrijft een uitgebreid verslag wat bij het uploaden weer eens de mist in gaat. Dat is zeker niet de eerste keer, Internet is helemaal hopeloos in Afrika en het duurt uren voor je eindelijk een verslag aan het dagboek hebt toegevoegd. Met foto 's uploaden is het al hetzelfde, je wordt er echt treurig van.
HAKUNA MATATA (rustig blijven, wind je niet op) is het devies en daar heb ik het nou moeilijk mee.....this is Africa man!!!
De excursie naar de Sua pan is matig qua begeleiding, maar de verrassing is des te groter als we middenin de "pan" ineens tegen een prachtig mooi meer aanrijden waarvan de overkant nauwelijks te zien is.
De Sua pan is een van de drie grootste zoutvlaktes en het is moeilijk voor te stellen dat het hele gebied hier (een oppervlakte zo groot als de provincie Utrecht) in de regentijd onder één meter water komt te staan.
Inclusief onze lodge!!
We zien gnoe 's, struisvogels in volle gallop, pelikanen, verschillende watervogels en als toetje een grote zwerm flamingo 's tegen een prachtge zonsondergang.
Na het prima diner waag ik me nog maar eens een keer aan het schrijven van het verslag en met veel pijn en moeite lukt het deze keer.
Nu alleen nog de foto 's nog en morgen verder naar Maun.