Kastanjes en bijen

Dag 4 donderdag 22 september: Volos - Zagora-Moureti

Het is een bewolkte ochtend en tijdens het ontbijt komt er een buitje over. De top van Mount Pilion, waar we vandaag overheen moeten om aan de oostzijde van het schiereiland te komen, hult zich in dikke nevel. Het uitzicht vanaf de groene berg moet prachtig zijn, maar of we dat vandaag gaan zien ...

In onze witte bolide rijden we door het centrum van Volos. Het is opletten. De gemiddelde Volosiaan / Volontair (wie het weet, mag het zeggen) nemen het volgens de boeken niet zo nauw met de verkeersregels. Ach, we passen ons gewoon een beetje aan. Moet lukken, toch? Voor we het weten zijn we het drukke centrum uit en gaat het al snel slingerend omhoog. Binnen no time zien we de uitgestrekte stad onder ons liggen. Het is droog en naar mate we hoger komen, daalt de temperatuur. En ja hoor, rond de top zitten we in de wolken. Op sommige stukken hebben we nauwelijks zicht. Tjonge, lijkt Mount Fuji wel! Daar hebben we ook van die mistige herinneringen aan.

Op zo'n 1400m is het 10 graden en rijden we onder een niet in deze omgeving passende stoeltjeslift door. Jawel hoor. Hier wordt geskiet in de winter! Van skiresorts en skiverhuurwinkels geen sprake, maar wel pitoreske bergdorpjes waar overal kamers worden aangeboden. Grappig, alsof iemand zo'n associatie heeft met Griekenland. Wij denken dan aan zon, hemelsblauwe zee, olijfbomen, cultuur, eilandleven, kannetjes wijn en heerlijke mezes (typische kleine Griekse hapjes). Al past 10 graden en dikke nevel daar ook niet in.

We zakken weer af richting boomgrens. De haarspeldbochten rijgen zich aaneen. De oostkant is dichtbegroeid. De in geel blad getooide enorme bomen herinneren ons er aan dat het al echt herfst is op deze hoogte. Prachtige kleuren, overal bladeren en de weg bezaaid met tamme kastanjes! Kilometers weg omgeven door bomen topzwaar van de duizenden groene harige bollen met kastanjes erin. Het zijn niet alleen de oeroude kastanjes die de omgeving kenmerken, maar ook de tientallen bijenkasten die in elke bocht staan. Op z'n Grieks natuurlijk: kasten in alle kleuren en zonder enig -voor ons herkenbaar- systeem, lukraak in 't groen neergezet. Chaotisch, maar grappig gezicht. We stappen maar niet uit; overal zwermen bijen. We laten deze bezige bijtjes maa r"tüchtig arbeiten".

We bereiken Mouresi, bij Agio Ioannis (voor de gewone burger 'Agio Johannes'). Ioannis is een klein dorpje aan de oostkust van Pilion, pal aan de Egeische zee. Hier blijven we een paar dagen. Mouresi ligt iets boven Agio Ioannis tegen de berg. Het 'hotel' heeft een paar kamers en huisjes. Ons huisje ligt het laagste waardoor we 60 treden vanaf de weg naar beneden moeten lopen. En dan van die lekkere hoge ongelijke treden. Heel fijn! Voordeel is wel dat we helemaal vrij zitten: geen gasten die langs ons op lopen, ruim terras, vrij uitzicht over zee en het zwembad op gepaste afstand naast ons mooie onderkomen. Grap is wel dat het restaurant 40 treden boven de weg ligt. Tja, 100 treden op en af voor een ontbijtje/dineetje. Daar gaan de calorieen :-)

Dag 5 vrijdag 23 september: Mouresi / Agio Ioannis

Stralend weer. In de benen. 100 treden trotseren voor een Grieks ontbijt: vers gebakken brood en zoetigheden, echte Griekse yoghurt met honing van onze lokale bezige bijtjes, vers fruit en zongerijpte tomaten. Fijn! Nog nauwelijks andere gasten, lekker zonnetje, prachtig uitzicht, musjes schooiend om ons tafeltje. Genieten!

De ochtend struinen we wat door Agio Iaonnis, doen wat boodschapjes en genieten van het weer en de Griekse sfeer. In de middagzon bestuderen we de kaart van Pilion, pakken een boek en hebben schik met onze nieuwste Griekse vrienden: twee schatten van honden en een jong katje die al snel de weg naar ons huisje hebben ontdekt.