Muscat

Dag 70: dinsdag 28 oktober, Muscat

Vanochtend gaan we met gids Mohammed, een vlotte gezellige 25-jarige Egyptenaar die al een aantal jaren in Oman woont, naar Muscat. Ons eerste bezoek is aan de grote moskee, de Jami as Sultan Qaboos Mosque. De geliefde sultan heeft de moskee voor het volk laten bouwen en uit eigen zak betaald. De Saïd-familie, waar de sultan toebehoort, is de rijkste van Oman en al sinds 1400 aan de macht. Qaboos is de achtste sultan van het geslacht. De familie heeft uiteraard geld als water.
De moskee is in 2001 in gebruik genomen. Het is tevens de enige moskee van de golfstaat die bezocht mag worden door niet-moslims. Er gelden strikte kledingvoorschriften. Mannen in lange broek. Vrouwen tot enkels en polsen bedekt, alsmede de haren. Lekker warm dus! Hat mannelijk geslacht komt weer eens goed weg.

Zoals verwacht is de grote gebedsruimte, die van de mannen (6500) natuurlijk overweldigend mooi. De mooiste materialen zijn gebruikt. Teakhout voor het houtsnijwerk, het duurste marmer uit Italië voor de pilaren, mozaïeken uit Marokko, alle kroonluchters ontworpen en gemaakt door Swarovski, het op een na grootste tapijt ter wereld. In het oog springt de grote kroonluchter in de centrale koepel. Hij is 14m hoog, weegt 8000 kg, heeft meer dan 1000 lampjes en is volledig bezet met Swarovski-kristallen. De Swarovski-mensen hebben er drie jaar over gedaan om dit kroonjuweel te maken. Een grote schittering! Dan het Iraanse tapijt. Het meet 70 bij 60m en is geknoopt in drie jaar tijd door 600 Iraanse vrouwen. Kijk, da's nog eens goed voor de werkgelegenheid! Het was tot voor kort het grootste tapijt ter wereld, maar inmiddels ligt er een nog grotere in Dubai. Natuurlijk! Hoe kan het ook anders. Als je het hoogste gebouw ter wereld hebt, het duurste hotel, dan wil je natuurlijk ook het grootste tapijt. Ben benieuwd wat daar voor kroonluchter hangt. Schijnt ook een Swarovski te zijn ...
Oh, oh, wat als toch ooit de olie opraakt onder de Dubai zandbak.

De pracht en praal verruilen we voor de Muscat vismarkt. Geen tapijtjes en kristallen meer, maar glibberige tegelvloeren en heel veel tonijnen. Het beroep van visser is uitsluitend voorbehouden aan Omani. Buitenlanders mogen niet commercieel vissen. Van de 4 miljoen tellende bevolking, zijn 2,5 miljoen Omani. De rest zijn buitenlanders. Vis wordt hier heel veel gegeten. De meeste mensen kopen dan ook gewoon een of meerder hele tonijnen. Kanjers tot wel 1m. Sardines zijn ook favoriet en ook haaien halen de weegschaal. Geweldig om te zien.

In de oude stad nemen we nog een kijkje in het Bait Al Zubair museum, een particulier museum van een van de rijkste families van het land. Het geeft een mooi beeld van het traditionele Oman (kleding, wapens, sieraden, huishoudelijke artikelen). Op de plaatselijk soek drinken we wat en tot slot stoppen we nog even bij het werkpaleis van de sultan. Hij is aan het werk, want de vlag met het Saïd-familiewapen is gehesen. Vanaf de weg rond de oude witte stad zien we dat de stad - zoals de naam Muscat (vallende stad in het Arabisch) aangeeft - in een kleine vallei ligt, omklemd door bergen.
Al met al dus een mooie kennismaking met de highlights van de Omaanse hoofdstad.

Dag 71: woensdag 28 oktober, Muscat

De laatste dag van onze bijzondere reis. En die brengen we lekker door aan het zwembad, in de schaduw wel te verstaan. Onze huid is nog steeds rood. De zon is hier genadeloos en met het lekkere windje dat hier overdag waait, heb je dat niet in de gaten.
Vanavond voor het laatst nog eens heerlijk eten en dan de koffers pakken. Eten is hier geweldig; de Arabieren zijn echte fijnproevers. Alles vers en prachtig gepresenteerd. Feest voor het oog en de maag. Zal wennen worden volgende week ...
Om 2.00 uur vannacht worden we naar de luchthaven gebracht voor de vlucht naar Dubai. Dan morgenochtend door naar Londen en dan naar Amsterdam waar we in de namiddag aankomen.
Het laatste verslag volgt uit het mooie, maar minder zonnige, Warbeyen.