Matamanoa

Dag 57: woensdag 14 oktober, Matamaoa Island

Het is ook vandaag wat bewolkt met wind. Volgens de Fijanen mogelijk de voortekenen van de komende seizoensverandering. Normaal begint het regenseizoen begin november. Vannacht heeft het heel even geregend, maar dat was minimaal. Wij zitten er niet mee want met onze huid zitten we niet op volle zon te wachten.

Eind van de ochtend stappen we in een bootje om te gaan snorkelen. Het eilandje is deels omgeven door een koraalrif en daar worden we als het ware gedropt. Het oceaanwater is verrassend warm, dus wetsuits zijn niet nodig. Nou kan ik niet goed zeggen hoe mooi het was want ik heb er na 10 minuten de brui aan gegeven. Stom, achteraf natuurlijk, maar mijn masker sloot niet goed waardoor ik steeds water in mijn neus kreeg. Dus hoesten en proesten, terwijl ik ook nog overvallen werd door de sterke golven. Jos daarentegen heeft genoten. Veel koraal met allerlei kleuren vissen en een unieke ontmoeting met een haai van 1,5 meter! Ja Eelco, hier zitten ze dus!!
Er was voor gewaarschuwd met de opmerking 'no worries, these sharks are friends'. Oh ja?! Stellen ze zich soms eerst voor of zo ...?
Hoe dan ook, deze veeltandige vriend had waarschijnlijk zijn buik nog vol, want hij toonde geen enkele interesse in saté Jos.

Dag 58: donderdag 15 oktober, Matamanoa Island

Goh, het blijft uniek om 's ochtends je bed uit te stappen en zo het lege strand op te lopen. Je kunt net zo goed gaan baden in de oceaan. Je kunt hier heel ver de oceaan in lopen voordat je niet meer kunt staan. We gaan er maar vanuit dat de haaien niet veel verder dan het rif komen. Daar is het rond de 10m diep. Maar de stroming en golven moeten we ook in het ondiepere deel in de gaten houden. Het is heerlijk zwemmen in dit kraakheldere warme water, maar je drijft heel snel af.
Omdat de zon vanochtend half door de wolken schijnt en er een zwak windje waait, waag ik het erop om op het strand te gaan liggen. Goed ingesmeerd in het fijne zand. Het enige wat ik hoor, is het breken van de golven en wat vogels. Verder helemaal niets. Geen luidruchtige mensen, spelende kinderen, blaffende honden, telefoons, boten of wat dan ook. Helemaal alleen op een hagelwit strand aan de andere kant van de aardbol. Hoe mooi is de wereld. Idyllisch. Af en toe een duik in de grote plas en weer liggen genieten. Jos houdt niet zo van zand tussen de billen, dus die zit op het terras. Ook lekker rustig.

In de middag maken we een wandeling over een deel van het eiland. We volgen het strand zover we kunnen. Helemaal rond lukt niet vanwege rotsen. Er omheen zwemmen is te gevaarlijk. De rotsen bestaan uit lava en tussen al dat zwarte gesteente zien we een klein zeeslangetje. Zo'n 40cm lang, slechts 1cm dik en geel met zwart gestreept. Mooi om van zo dichtbij te bekijken. Vast weer een vriend uit de oceaan ... Vanaf hier kijken we uit op Monuriki Island, ook wel Cast Away Island genoemd naar de beroemde film Cast Away met Tom Hanks. Het eilandje is daadwerkelijk onbewoond, maar wordt veel bezocht als dagtrip en voor film- en fotoshoots.

Behalve dat het diner hier elke avond heel goed is, kent het ook een paar vaste rituelen. Zo worden alle nieuwe gasten -met vermelding van namen en land van afkomst- een warm 'Bula bula' welkom geheten. Dan wordt op dezelfde manier afscheid genomen van de gasten die gaan vertrekken. Vervolgens volgt er een swingend lied gezongen door het personeel. Na dit ritueel wordt bij de tafels van vertrekkende gasten nog door twee personeelsleden met gitaren een persoonlijk lied gezongen. Klinkt misschien een beetje maf, maar het is wel komisch. Gasten die het namelijk kennen, gaan enthousiast meezingen en klappen. Jos heeft inmiddels de gewoonte om 'Holland' te roepen als er Nederlandse gasten bijzitten. Die kunnen daar dan wel weer om lachen.

Vanavond wijkt het ritueel af want er worden ook diploma's uitgereikt. Zo heeft er iemand zijn duikbrevet gehaald. Die moest naar voren komen, kreeg allemaal handjes en felicitaties en een applaus. Daarna zouden nog wat diploma-uitreikingen volgen, maar wij zaten te praten en kregen dus niet mee waar het om ging. En wat denk je ... Ineens horen wij 'Jos and Ingrid' gevolgd door een aanmoedigend applaus. We keken elkaar stomverbaasd aan en zagen dat er iemand met een big smile met diploma in de hand naar ons stond te zwaaien. Huh?! Wij naar voren niet wetende wat voor prestatie we in vredesnaam geleverd hebben -wij zitten hier immers te relaxen en nix te doen- en braaf alle felicitaties in ontvangst genomen.
Nieuwsgierig staren we naar het A4'tje. We hebben de Matamanoa Achievement Award gekregen voor 'Participation in the Island Adventure'. Kortweg: de wandeling van vanmiddag met een gids .... Doen we eindelijk eens iets actiefs zonder ook maar enige moeilijkheidsgraad, worden we meteen gewaardeerd. Het moet niet gekker worden.

Dag 59: vrijdag 16 oktober, Matamanoa Island

De laatste ochtend aan het strand uitkijkend over de grote plas. Opvallend genoeg komen hier helemaal geen schepen langs. Alsof het het einde van de wereld is.
We zwemmen richting het rif. Doordat het water kraakhelder is, kunnen we goed zien waar we kunnen gaan staan op de zandbodem en waar we voorzichtig over stukken koraal moeten zwemmen. Uiteraard is het koraal beschermd dus het is niet de bedoeling dat je het raakt. Dat wil je ook niet want het is heel scherp. En als je dan even niet beweegt, zie je overal tropische visjes in de mooiste kleuren. Uren kun je er doorbrengen, mede omdat het water zo lekker warm is.

Verder staat er nog een spabehandeling op het programma. De spa bevindt zich aan de andere kant van het eilandje (5 min. lopen), gebouwd in etages van rieten open huisjes tegen de berghelling. Prachtig uitzicht! Ook hier hoor je alleen het geluid van brekende golven. Ik val ik slaap en word wakker van een vaag tikkend geluid. Ah, regendruppels! Warme tropische druppels. Je ruikt het ook. Het is hier lang heet en droog geweest dus de planten en aarde zijn er blij mee. Het ruikt heerlijk.

Vanavond al weer onze laatste avond hier. We genieten van de prachtige zonsondergang. Morgen eindigt deel vier van de Jos & Ingrid feuilleton. Om 7.00 uur vliegen we naar Nadi (de boot gaat nog niet zo vroeg, en dan moet je met een heli!). Van daaruit eerst naar Sydney en dan een paar uur later door naar Dubai. We zijn 24 uur onderweg. Dan een overnachting in Dubai en de volgende ochtend naar Oman. Forse trip voor de boeg dus ...